İsmail Ağır, Bülent Erol, Reşat Zeynalov, İsmail Emre Ketenci, Barış Çaypınar

Marmara Üniversitesi Hastanesi, Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalı, İstanbul

Amaç:  Tendon tamirinin gücü 2 değişkene bağlıdır : tendon tamirinde kullanılan dikiş materyalinin gerilme direnci ve tamir tekni- ğinin tendonu tutma kapasitesi. Maksimum gerilme direncini elde etmek için bu iki değe- rin maksimum olması gerekir. Bu çalışmada farklı  konfigürasyonda  paslanmaz  çelikten elde edilmiş iki implantın tendon tutma ka- pasitesini bunnel ve  locking loop dikiş tek- niklerinin tendon tutma kapasiteleri ile kar- şılaştırdık.

Yöntem: 0,8 mm çaplı paslanmaz çelik telden iki farklı implant elde ettik.Birinci model her iki paralel kenarında 10’ar adet delik içerir- ken ikinci model 5’er adet delik içermekteydi. Birinci model group 1’i , ikinci model grup 2’ yi oluşturdu ve her iki grup 16 adet koyun fleksör digitorum profundus tednonuna uygu- landı. Önce tendon bu iki implantın  paralel kenarları arasına yerleştirildi . Ardından grup 1 için 10 , grup iki için 5 adet 0,6 mm trans- vers paslanmaz çelikten oluşan pin geçirildi. Bunnel ve locking loop teknikleride  16 şar adet fleksör digitorum profundus tendonuna 5 tikron dikiş materyalı kullanılarak uygulandı ve sırasıyla grup 3 ve 4 ü oluşturdular. İnstron makinası ile biyomekanik testler yapıldı.

Bulgular:  Ortalama  gerilme  direnci  grup 1,2,3  ve  4  için  sırasıyla  31.34  kg/F,  24.62 kg/F, 19.98 kg/F, 21.78 kg/F olarak bulundu. İstatistiksel analiz için unpaired t testi kulla- nıldı. 0,01 den küçük p değerleri istatistiksel olarak anlamlı kabul edildi. Grup 1’in tendon tutma kapasitesi diğer 3 grubun tendon tutma kapasitetesinden istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p < 0.001).

Sonuç: Paslanmaz çelik telden dizayn edilmiş model 1 implantın tendon tutma kapasitesi geleneksel dikiş tekniklerine göre daha yük- sek bulundu. Klinik çalışma ile bu sonuçlar desteklenirse model 1 ,tendon yırtıklarında kullanılabilir.

Rəy bildir